«Σπάμε τις αλυσίδες του ατομικού δρόμου, δυναμώνουμε τον συλλογικό αγώνα!»
Μία ιστορική αναδρομή…
8 Μάρτη 1857. Οι εργάτριες στα υφαντουργεία και τα ραφτάδικα της Νέας Υόρκης, κατεβαίνουν σε απεργία και διαδηλώσεις. Ζητούν ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς και μείωση των ωρών εργασίας. Υπολογίζεται ότι οι γυναίκες εκείνη την εποχή δούλευαν στα εργοστάσια 16 ώρες τη μέρα, ενώ οι μισθοί τους ήταν σημαντικά μικρότεροι απ’ τους μισθούς των ανδρών. Εκτός των άλλων διακρίσεων, οι εργάτριες είχαν να αντιμετωπίσουν και τη διάκριση που γινόταν ανάμεσα στους εργαζόμενους αγγλοσαξονικής καταγωγής και στους υπόλοιπους υπέρ των πρώτων.
Αισθανόμενοι την απειλή μιας γενικευμένης εργατικής εξέγερσης, οι εργοστασιάρχες απαντούν με ομαδικές απολύσεις και εξαπολύουν τους «μπράβους», για να τρομοκρατήσουν τις εργάτριες που πρωτοστατούσαν στην απεργία. Παρά την τρομοκρατία, οι διαδηλώσεις εκείνης της μέρας χαρακτηρίστηκαν από το μέγεθος και τη μαχητικότητά τους. Στους εργοδότες και την κυβέρνηση δεν έμενε άλλος δρόμος από το να χρησιμοποιήσουν την αστυνομία. Οι αστυνομικές δυνάμεις ρίχνονται με μανία πάνω στις εργάτριες, οι διαδηλώσεις βάφτηκαν με αίμα.
Σήμερα, 111 χρόνια από την καθιέρωσή, το μήνυμά της παραμένει ζωντανό και επίκαιρο, γιατί η ανισοτιμία της γυναίκας «ζει και βασιλεύει»,
8η Μάρτη 2021. Ένα χρόνο σχεδόν από την έναρξη της πανδημίας, οι σπουδάστριες ερχόμαστε αντιμέτωπες με την ανασφάλεια για τη διαχείριση της πανδημίας από την κυβέρνηση, με τα νέα εμπόδια που προστέθηκαν στην προσπάθεια να μάθουμε ολοκληρωμένα την ειδικότητά μας, με τις συνθήκες δουλειάς που χειροτέρεψαν για όσες δουλεύουμε, αλλά και την ανεργία.
Παράλληλα παρακολουθούμε τελευταία περιστατικά σεξουαλικής παρενόχλησης και κακοποίησης εργαζόμενων γυναικών, φοιτητριών που γίνονται γνωστά και μας γεμίζουν οργή και αγανάκτηση.
Περιστατικά τα οποία καταδικάζουμε και στηρίζουμε με όλες μας τις δυνάμεις τα θύματα που βρήκαν το θάρρος να καταγγείλουν και να αποκαλύψουν νέα ή παλιότερα περιστατικά βίας σε βάρος των γυναικών, ακόμα και ανήλικων παιδιών.
Χτίζουμε «ασπίδα προστασίας» στη συλλογική οργάνωση, συζήτηση και διεκδίκηση.
Η 8η Μάρτη δείχνει τον δρόμο που πρέπει σήμερα να βαδίσουν οι νέες εργαζόμενες και άνεργες κοπέλες, οι σπουδάστριες, δηλαδή την ανάγκη της συλλογικής οργάνωσης και του συλλογικού αγώνα για ισότιμα δικαιώματα στην εργασία, στη μόρφωση, στις προσωπικές σχέσεις, στην κοινωνική δράση.
Δυναμώνουμε το Σύλλογό μας, γιατί μέσα από τη συλλογικότητα και την αλληλεγγύη μπορούμε να φτιάξουμε τη δική μας «ασπίδα προστασίας», γιατί
ατομικά δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από τα αδιέξοδα της καθημερινότητας, της εκμετάλλευσης και καταπίεσης.
Η ανασφάλεια και αγανάκτηση για τις συνθήκες εργασίας, ζωής, σπουδών των γυναικών μπορεί να βρει διέξοδο στο δρόμο της συλλογικής διεκδίκησης για όσα έχουμε ανάγκη τον 21ο αιώνα. Η τεχνολογία και επιστήμη έχοντας ραγδαία ανάπτυξη, θα μπορούσε να μειώνει την βαριά σωματική εργασία, να μειώνει τον εργάσιμο χρόνο και την ίδια ώρα να υπάρχει αύξηση του ελεύθερου χρόνου, των μισθών, των κοινωνικών παροχών. Να υπάρχουν σταθερές σχέσεις εργασίας με πλήρη εργασιακά δικαιώματα, εξασφαλίζοντας εργασία στο αντικείμενο σπουδών, με σταθερό ωράριο εργασίας. Σήμερα μπορεί να εξασφαλιστεί ολόπλευρη προστασία της μητρότητας από το κράτος, αλλά και προστασία του γυναικείου οργανισμού με μέτρα υγείας και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς. Σήμερα μπορεί να εξασφαλιστεί σε όλες τις γυναίκες να έχουν ελεύθερο χρόνο για να συμμετέχουν και στην κοινωνική δράση, σε σωματεία και συλλόγους.
Την ίδια ώρα που υπάρχουν όλες αυτές οι δυνατότητες, οι σπουδάστριες στα Δημόσια ΙΕΚ νιώθουμε την εκμετάλλευση και στην πρακτική μας άσκηση. Αφού η 6μηνη πρακτική άσκηση γίνεται με τους χειρότερους όρους, ανασφάλιστη και απλήρωτη, ενώ πολλές φορές δουλεύουμε 10 και 12 ώρες, σε άσχετο πόστο από την ειδικότητά μας με το επιχείρημα ότι «μαθαίνουμε».
Συμμετέχουμε στη συγκέντρωση της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας, εργατικών σωματείων, ομοσπονδιών, ενώσεις αυτοαπασχολούμενων, φοιτητικών συλλόγων, τη Δευτέρα 8 Μάρτη και ώρα 5.30 μ.μ., στα Προπύλαια.
· Χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό για τη λειτουργία συμβουλευτικών κέντρων, ξενώνων για την πρόληψη και την προστασία των γυναικών από τη βία με την άμεση και πλήρη στελέχωσή τους από εξειδικευμένο προσωπικό με μόνιμη και σταθερή εργασία. Καμία εμπλοκή ΜΚΟ. Ενημερωτικά προγράμματα για την πρόληψη του φαινομένου της βίας κατά των γυναικών σε σχολές από επιστημονικούς κρατικούς φορείς.
· Πρόσληψη ψυχολόγων και κοινωνικών λειτουργών σε όλες τις σχολές για να μπορούμε να απευθυνόμαστε και να στηριζόμαστε ολόπλευρα, να προλαμβάνονται παρόμοια περιστατικά.
· Τέρμα στο αίσχος της απλήρωτης και ανασφάλιστης πρακτικής!
· Να παρθούν όλα τα αναγκαία μέτρα προστασίας της υγείας και της ασφάλειας στους χώρους δουλειάς και στα Δ.ΙΕΚ, προστασίας του γυναικείου οργανισμού, της μητρότητας.
· Ειδικά για τις μητέρες σπουδάστριες και τις εγκύους να υπάρξουν διευκολύνσεις για την παρακολούθηση των μαθημάτων ώστε να εξασφαλιστεί η ολοκλήρωση των σπουδών.
· Μόνιμη και σταθερή εργασία για όλες και όλους με όλα τα ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα, με σταθερό ωράριο εργασίας.
· Επίδομα ανεργίας για τις/τους άνεργες/ανέργους χωρίς όρους και προϋποθέσεις.
