Ως σπουδάστρια του ΙΕΚ Κορυδαλλού, θα μεταφέρω και εγώ την πείρα
μου, που ωστόσο, αντανακλά τη γενικότερη κατάσταση στα ΙΕΚ. Έχω λοιπόν, να πω:
1) Την επαφή με την εκπαιδευτική διαδικασία, όπως φοβάται το
Υπουργείο, την έχουμε χάσει πριν να ξεκινήσουμε καλά καλά, αφού δεν υπάρχουν
στοιχειωδώς βιβλία, όπου θα μπορούμε να ανατρέξουμε. Το βιβλίο είναι
απαραίτητο στην εκπαιδευτική διαδικασία,
βοηθά στην καλύτερη κατανόηση και αποστήθιση ενώ ενισχύει και τη
βιωματική επαφή του μαθητή με τη γνώση. Ο μόνος λόγος που δικαιολογεί τη μη
ύπαρξη βιβλίων στα ιεκ ή σε οποιοδήποτε άλλο εκπαιδευτικό ίδρυμα, είναι η
απαξίωση της δημόσιας παιδείας και η μείωση των κρατικών δαπανών για την
παιδεία τα τελευταία χρόνια κατά 50%.
2) Δεν υπάρχουν υλικά! Όλα τα αναλώσιμα και οι φωτοτυπίες
για να διαβάσουμε πληρώνονται από την τσέπη μας, γιατί όπως λένε, δεν φτάνει το
κονδύλι του υπουργείου. Σύμφωνα με τη διεύθυνση, τα χρήματα που λαμβάνονται
από το Υπουργείο, μόλις και με τα βίας καλύπτουν τα λειτουργικά έξοδα του ιεκ.
Και αυτό αποτελεί ζήτημα διεκδίκησης τόσο για τους σπουδαστές όσο και για τους
καθηγητές που δεν μπορούν βγάλουν ούτε μία φωτοτυπία. Και γίνεται ακόμη πιο
επιτακτικό τη στιγμή που παραδείγματος χάριν,
η Ελλάδα -σύμφωνα
με στοιχεία της δολοφονικής συμμαχίας του ΝΑΤΟ- πέρυσι ήταν στη δεύτερη θέση
μεταξύ των Συμμάχων, καθώς πρόσφερε στις πολεμικές βιομηχανίες του ΝΑΤΟ για
προστασία το 2,3% του ΑΕΠ (κάτι παραπάνω από 5, δισ.). Περισσότερα από την
Ελλάδα σε ποσοστό του ΑΕΠ ξόδεψαν μόνο οι Αμερικανοί (3,5%) «ιδιοκτήτες» του
ΝΑΤΟϊκού μαγαζιού. Το ίδιο χαράτσι επέβαλαν οι κυβερνήσεις στον ελληνικό λαό,
ακόμη και στα δύσκολα μνημονιακά χρόνια. Επομένως, λεφτά υπάρχουν, αλλά δεν
προορίζονται για τα λαϊκά αγαθά.
3) Δεν υπάρχει καμιά κατανόηση προς τους εργαζόμενους
σπουδαστές. Κληθήκαμε να δώσουμε εξετάσεις σε ώρες εκτός διδασκαλίας, κάτι
που δημιούργησε τρομερές δυσκολίες σε όσους είμαστε εργαζόμενοι. Το
πρόγραμμα άλλαξε, έπειτα από μαχητική παρέμβαση του ΣΥΣΔΙΕΚ.
4) Στο 2ο εξάμηνο, άλλαξαν οι ώρες των μαθημάτων χωρίς να
ληφθούν υπόψιν οι εργαζόμενοι σπουδαστές. Ως αποτέλεσμα, έπρεπε να
επαναδιαπραγματευθούμε τις ώρες εργασίας μας, αν και όπου μπορούσαμε. Η
απάντηση στο πρόβλημα ήταν: είναι δικό σας θέμα, ήταν επιλογή σας να γραφτείτε
σε δημόσιο ιεκ και θα ακολουθήσετε θέλετε δε θέλετε, δεν έχετε δικαίωμα να
μιλάτε. Προφανώς, έχουμε να δικαίωμα να διεκδικούμε και προφανώς, κανένας δεν
θα μας φιμώσει. Και βέβαια, ο εξαναγκασμός των παιδιών να δουλεύουν για να
επιβιώσουν ή ο αποκλεισμός τους από τα πανεπιστήμια λόγω οικονομικών, επειδή οι
οικογένειες τους δεν μπορούν να καλύψουν το δυσβάσταχτο κόστος του
σχολείου-εξεταστικού κέντρου, είναι άλλη συζήτηση...
5) Τα ΑΜΕΑ ΑΚΥΡΩΝΟΝΤΑΙ από τη δημόσια εκπαίδευση. Δεν
προβλέπεται στα ιεκ παροχή παράλληλης στήριξης, καθώς όπως λένε, πρόκειται για
εκπαίδευση ενηλίκων. Ας μας εξηγήσει κάποιος, από πότε τα ενήλικα ΑΜΕΑ δεν
έχουν ανάγκη από βοηθητικό προσωπικό δίπλα τους. Εκτός κι αν η αναπηρία
ξεπερνιέται από μία ηλικία και μετά... Πρέπει να υπάρχει υποστηρικτικό
προσωπικό και ευνοϊκότερος τρόπος εξέτασης των ΑΜΕΑ, με υπουργική απόφαση και
όχι με βάση την καλή πρόθεση κάθε καθηγητή. Βέβαια, η στάση πολλών
καθηγητών στο ζήτημα της διαχείρισης των ΑΜΕΑ είναι απαράδεκτη και δυσχεραίνει
ακόμη περισσότερο την κατάσταση. Είναι αυτονόητο, ότι ένα ΑΜΕΑ δεν μπορεί να
ανταποκριθεί και εξεταστεί μόνο του. Όταν λέμε ελαφρά την καρδία, ότι εφόσον
δεν μπορεί να “ακολουθήσει”, να πάει σε κάποια άλλη δομή, να έχουμε στο μυαλό
μας ότι δεν υπάρχουν αρκετές δημόσιες δομές που να ειδικεύονται σε ΑΜΕΑ και να
τα καταρτίζουν. Είτε υπολειτουργούν είτε είναι υπερκορεσμένες. Άρα η ευθύνη της
μόρφωσης και της απόκτησης δεξιοτήτων, γίνεται ατομική. Το βάρος πέφτει για μία
ακόμη φορά στη λαϊκή οικογένεια, που πρέπει να ματώσει όχι μόνο για σπουδάσει
ένα ΑΜΕΑ, αλλά και για να του παρέχει εργοθεραπείες, λογοθεραπείες,
ψυχοθεραπευτική υποστήριξη κλπ.
6)Οι καθηγητές είναι απλήρωτοι και χωρίς συμβάσεις. Στεκόμαστε
στο πλευρό τους, υποστηρίζουμε τα δίκαια αιτήματά τους και περιμένουμε και από
εκείνους την ίδια υποστήριξη προς εμάς.
7) Η μεγαλύτερη κοροϊδία των ημερών, είναι η ηλεκτρονική
πλατφόρμα που διαφημίζει το υπουργείο. Εκτός κι αν εννοεί τα e-mail και τις 6
ομαδικές στο messenger, που δεν βγάζουμε άκρη και λειτουργούν με ευθύνη των
καθηγητών. Ακριβώς με το ίδιο τρόπο, με email, γίνεται το μάθημα και στα
σχολεία γενικής εκπαίδευσης. Και βέβαια, δεν υπάρχει καμιά μέριμνα για τους
μαθητές που δεν έχουν υπολογιστές ή πρόσβαση στο ίντερνετ.
8) Η ύλη τρέχει χωρίς να έχει διδαχθεί πουθενά και από κανέναν,
με αποτέλεσμα να είναι ευθύνη του κάθε σπουδαστή η κατανόησή της. Προφανώς,
στην εκπαιδευτική διαδικασία, η επαφή μαθητή - καθηγητή δεν μπορεί να
αντικατασταθεί με κανέναν τρόπο. Ωστόσο, κάτω από αυτές τις δύσκολες συνθήκες, έπρεπε
να υπάρχει φροντίδα από το Υπουργείο για ύπαρξη ψηφιακής πλατφόρμας και για την
πρόσβαση όλων σε αυτή. Ταυτόχρονα, φορτωνόμαστε ασκήσεις, που δεν ξέρουμε αν
θα μετρήσουν στη βαθμολογία των εξετάσεων και είναι ζήτημα προς διευκρίνηση. Το
ίδιο ισχύει και για τον τρόπο διεξαγωγής των εξετάσεων και την “τύχη” του
εξαμήνου.
Θέλουμε δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση, με σωστούς ορούς ( βιβλία, αναλώσιμα, εργαστήρια κλπ.), ισότιμη πρόσβαση όλων των μαθητών με ευθύνη του Υπουργείου, μέριμνα για τους εργαζόμενους σπουδαστές, πρόσβαση των ΑΜΕΑ στη δημόσια εκπαίδευση. Η πολιτική της αναδιάρθρωσης της εκπαίδευσης, ώστε να είναι πιο “ανταγωνιστική” και επικερδής για τις επιχειρήσεις και λιγότερο κοστοβόρα για το κράτος, διογκώνει τα χρόνια προβλήματά της που είναι κοινά για τους μαθητές, τους γονείς και τους καθηγητές. Στόχος είναι μέσα από τα σχολεία και τα εκπαιδευτικά ιδρύματα, να προετοιμάζεται και να αναπαράγεται ένας εργαζόμενος που όχι μόνο θα αποδέχεται τη σκληρή εκμετάλλευση (π.χ. απλήρωτες πρακτικές στα ιεκ) αλλά και θα την υποστηρίζει ενεργά. Εμείς σταθερά διεκδικούμε δημόσια δωρεάν παιδεία που θα εξασφαλίζει την επιστημονική ειδίκευση σε όλους τους αποφοίτους της και θα αξιοποιεί τη γνώση και την έρευνα για τη συνολική ευημερία και πρόοδο. Μπορεί να φορέσαμε μάσκες, όμως τα μυαλά μας και τα στόματά μας δε φιμώνονται. Δεν πρόκειται να δεχθούμε την ιδιωτική κερδοσκοπία που εκμεταλλεύεται την ανεργία και την ανασφάλειά μας. Η Παιδεία είναι αγαθό, όχι εμπόρευμα, έχει πληρωθεί από το λαό και δεν αφήνουμε να την μετατρέψετε σε όπλο εναντίον μας.
Σιδερένιου Μίρκα,
εργαζόμενη σπουδάστρια Δ.ΙΕΚ
Κορυδαλλού,
Βοηθός Βρεφονηπιοκόμων
