Την περασμένη Πέμπτη 31/01/2019 ύστερα από απόφαση των καταρτιζόμενων στο τμήμα Γραφιστικής Ηλεκτρονικών Μέσων και Έντυπου και ενημέρωση στα υπόλοιπα τμήματα του Δ.ΙΕΚ Μεταξουργείου καλέσαμε σε Γενική Συνέλευση για να συζητήσουμε τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε στη διετή κατάρτισή μας
Για πρώτη φορά στο ΙΕΚ μας καταφέραμε και μαζευτήκαμε καταρτιζόμενοι από πολλές ειδικότητες για να βάλουμε κάτω τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε όλοι από την αρχή της χρονιάς. Θετικό πρώτο βήμα ήταν η συμμετοχή τόσων καταρτιζόμενων που συνειδητοποίησαν ότι έχουμε ο ένας τον άλλον σύμμαχο στην κατάκτηση της γνώσης και ότι δεν βιώνουν μόνοι μας και ξεκομμένοι την κατάσταση που πηγάζει από την απαξίωση των σχολών μας και την υποχρηματοδότηση της επαγγελματικής εκπαίδευσης αφού γενικεύεται και στις άλλες ειδικότητες και στις υπόλοιπες δομές των Δ.ΙΕΚ σε όλη την Ελλάδα.
Από τις αρχές του χειμερινού εξαμήνου (15 μέρες μετά την επίσημη έναρξη του) ήρθαμε αντιμέτωποι με αναπληρώσεις των χαμένων ωρών ακόμη και τα Σάββατα. Το ΙΝΕΔΙΒΙΜ, ο αρμόδιος φορέας του Υπουργείου Παιδείας για τις προσλήψεις των καθηγητών στις εκάστοτε ειδικότητες, αργοπορεί την έναρξη των μαθημάτων μας για να καλύψει τις ελλείψεις σε καθηγητές, υποδομές, εργαστήρια. Οι νέοι συνάδελφοι καταλάβαμε από τις αρχές ότι θα πρέπει άμεσα να βάλουμε το χέρι βαθιά στην τσέπη για βιβλία που δεν υπάρχουν καν, φωτοτυπίες και υλικοτεχνικό εξοπλισμό που δεν υπάρχουν ούτε για δείγμα! Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η ύπαρξη ενός μόνο προτζέκτορα ο οποίος για να καλυφθούν οι ανάγκες σε διάφορες ειδικότητες την ίδια διδακτική ώρα γίνεται αντικείμενο ανταλλαγής από τμήμα σε τμήμα.
Η έκδοση του πάσου (που αφορά μόνο σπουδαστές έως 22 ετών) βρίσκεται ακόμα στα χαρτιά αφού μας λένε ότι περιμένουν ακόμα την έγκριση του Υπουργείου Παιδείας. Παρόλαυτα, υπήρξε περίπτωση αναπλήρωσης χαμένων ωρών μαθημάτων της ειδικότητας Γραφιστικής Α’ Εξαμήνου με την μορφή εκπαιδευτικής επίσκεψης σε Μουσείο που είχε αντίτιμο 4 ευρώ στην φοιτητική του τιμή! Άμεσα εμείς πραγματοποιήσαμε κινητοποίηση στον Διευθυντή με αίτημα την καταβολή μηδενικού αντιτίμου με ευθύνη της διεύθυνσης και ο αγώνας μας είχε αποτέλεσμα αφού εισήλθαμε δωρεάν.
Περεταίρω, η εξάμηνη υποχρεωτική Πρακτική Άσκηση κατά την διάρκεια των σπουδών μας, σήμερα πραγματοποιείται χωρίς να προβλέπεται ούτε ωράριο, ούτε μισθό, ούτε ασφαλιστικά δικαιώματα αλλά ούτε αποζημίωση σε περίπτωση απόλυσης. Μάλιστα και μετά το τέλος της πρακτικής σε περίπτωση που δεν βρίσκουμε δουλεία, δεν μπορούμε να μπούμε καν στο ταμείο ανεργίας. Χιλιάδες σπουδαστές δουλεύουμε εξοντωτικά ωράρια σε χώρους δουλείας, καλύπτουμε πάγιες θέσεις άσχετες πολλές φορές με την ειδικότητά που σπουδάζουμε, με αμοιβή στην κρίση του εργοδότη και χωρίς κανένα δικαίωμα. Πολλοί μάλιστα δεν μπορούμε να ξεκινήσουμε πρακτική άσκηση αφού ήδη δουλεύουμε για να ζήσουμε. Δεν αντέχουμε ούτε εμείς ούτε οι οικογένειες μας να μείνουμε 6 μήνες χωρίς ούτε ένα ευρώ στην τσέπη και Υπουργείο και εργοδότες μας λένε ότι κατά την διάρκεια της πρακτικής οι σπουδαστές "απλά μαθαίνουμε", δεν προσφέρουμε τίποτα, ίσα-ίσα είμαστε και βάρος για τον εργοδότη που μας εκπαιδεύει.
Από την άλλη προβλέπεται για τους σπουδαστές το πρόγραμμα της μαθητείας σαν "διέξοδο" που υποχρεώνει τον σπουδαστή να καλύπτει θέση εργασίας σε αντίστοιχες επιχειρήσεις με μισθό των 12 ευρώ ημερησίως. Όχι μόνο δεν είναι αρκετά αφού θα έπρεπε να ανταμείβεται με το 80% της κλαδικής σύμβασης αλλά δεν αφορά το σύνολο όλων των σπουδαστών που φοιτούν σε μια ειδικότητα αφού θεσπίστηκε γιατί η οι θέσεις για πρακτική δεν προβλέπεται για όλους.
Είδαμε λοιπόν ότι παρότι δεν προβλέπεται καμία τέτοια συλλογική διαδικασία από τα ίδια τα Δ.ΙΕΚ πρέπει εμείς οι ίδιοι να οργανώσουμε την πάλη μας και να διεκδικήσουμε λύσεις στα προβλήματά μας.
Όλοι μαζί για να ιδρύσουμε συλλόγους εκεί που δεν υπάρχουν, να κάνουμε μαζικές συνελεύσεις καταρτιζόμενων, ενημερώσεις τμημάτων βάζοντας ενώπιον μας τα προβλήματά μας, κόντρα στη λογική του συμβιβασμού, της αδράνειας και της απογοήτευσης!!!
Για πρώτη φορά στο ΙΕΚ μας καταφέραμε και μαζευτήκαμε καταρτιζόμενοι από πολλές ειδικότητες για να βάλουμε κάτω τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε όλοι από την αρχή της χρονιάς. Θετικό πρώτο βήμα ήταν η συμμετοχή τόσων καταρτιζόμενων που συνειδητοποίησαν ότι έχουμε ο ένας τον άλλον σύμμαχο στην κατάκτηση της γνώσης και ότι δεν βιώνουν μόνοι μας και ξεκομμένοι την κατάσταση που πηγάζει από την απαξίωση των σχολών μας και την υποχρηματοδότηση της επαγγελματικής εκπαίδευσης αφού γενικεύεται και στις άλλες ειδικότητες και στις υπόλοιπες δομές των Δ.ΙΕΚ σε όλη την Ελλάδα.
Από τις αρχές του χειμερινού εξαμήνου (15 μέρες μετά την επίσημη έναρξη του) ήρθαμε αντιμέτωποι με αναπληρώσεις των χαμένων ωρών ακόμη και τα Σάββατα. Το ΙΝΕΔΙΒΙΜ, ο αρμόδιος φορέας του Υπουργείου Παιδείας για τις προσλήψεις των καθηγητών στις εκάστοτε ειδικότητες, αργοπορεί την έναρξη των μαθημάτων μας για να καλύψει τις ελλείψεις σε καθηγητές, υποδομές, εργαστήρια. Οι νέοι συνάδελφοι καταλάβαμε από τις αρχές ότι θα πρέπει άμεσα να βάλουμε το χέρι βαθιά στην τσέπη για βιβλία που δεν υπάρχουν καν, φωτοτυπίες και υλικοτεχνικό εξοπλισμό που δεν υπάρχουν ούτε για δείγμα! Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η ύπαρξη ενός μόνο προτζέκτορα ο οποίος για να καλυφθούν οι ανάγκες σε διάφορες ειδικότητες την ίδια διδακτική ώρα γίνεται αντικείμενο ανταλλαγής από τμήμα σε τμήμα.
Η έκδοση του πάσου (που αφορά μόνο σπουδαστές έως 22 ετών) βρίσκεται ακόμα στα χαρτιά αφού μας λένε ότι περιμένουν ακόμα την έγκριση του Υπουργείου Παιδείας. Παρόλαυτα, υπήρξε περίπτωση αναπλήρωσης χαμένων ωρών μαθημάτων της ειδικότητας Γραφιστικής Α’ Εξαμήνου με την μορφή εκπαιδευτικής επίσκεψης σε Μουσείο που είχε αντίτιμο 4 ευρώ στην φοιτητική του τιμή! Άμεσα εμείς πραγματοποιήσαμε κινητοποίηση στον Διευθυντή με αίτημα την καταβολή μηδενικού αντιτίμου με ευθύνη της διεύθυνσης και ο αγώνας μας είχε αποτέλεσμα αφού εισήλθαμε δωρεάν.
Περεταίρω, η εξάμηνη υποχρεωτική Πρακτική Άσκηση κατά την διάρκεια των σπουδών μας, σήμερα πραγματοποιείται χωρίς να προβλέπεται ούτε ωράριο, ούτε μισθό, ούτε ασφαλιστικά δικαιώματα αλλά ούτε αποζημίωση σε περίπτωση απόλυσης. Μάλιστα και μετά το τέλος της πρακτικής σε περίπτωση που δεν βρίσκουμε δουλεία, δεν μπορούμε να μπούμε καν στο ταμείο ανεργίας. Χιλιάδες σπουδαστές δουλεύουμε εξοντωτικά ωράρια σε χώρους δουλείας, καλύπτουμε πάγιες θέσεις άσχετες πολλές φορές με την ειδικότητά που σπουδάζουμε, με αμοιβή στην κρίση του εργοδότη και χωρίς κανένα δικαίωμα. Πολλοί μάλιστα δεν μπορούμε να ξεκινήσουμε πρακτική άσκηση αφού ήδη δουλεύουμε για να ζήσουμε. Δεν αντέχουμε ούτε εμείς ούτε οι οικογένειες μας να μείνουμε 6 μήνες χωρίς ούτε ένα ευρώ στην τσέπη και Υπουργείο και εργοδότες μας λένε ότι κατά την διάρκεια της πρακτικής οι σπουδαστές "απλά μαθαίνουμε", δεν προσφέρουμε τίποτα, ίσα-ίσα είμαστε και βάρος για τον εργοδότη που μας εκπαιδεύει.
Από την άλλη προβλέπεται για τους σπουδαστές το πρόγραμμα της μαθητείας σαν "διέξοδο" που υποχρεώνει τον σπουδαστή να καλύπτει θέση εργασίας σε αντίστοιχες επιχειρήσεις με μισθό των 12 ευρώ ημερησίως. Όχι μόνο δεν είναι αρκετά αφού θα έπρεπε να ανταμείβεται με το 80% της κλαδικής σύμβασης αλλά δεν αφορά το σύνολο όλων των σπουδαστών που φοιτούν σε μια ειδικότητα αφού θεσπίστηκε γιατί η οι θέσεις για πρακτική δεν προβλέπεται για όλους.
Είδαμε λοιπόν ότι παρότι δεν προβλέπεται καμία τέτοια συλλογική διαδικασία από τα ίδια τα Δ.ΙΕΚ πρέπει εμείς οι ίδιοι να οργανώσουμε την πάλη μας και να διεκδικήσουμε λύσεις στα προβλήματά μας.
Όλοι μαζί για να ιδρύσουμε συλλόγους εκεί που δεν υπάρχουν, να κάνουμε μαζικές συνελεύσεις καταρτιζόμενων, ενημερώσεις τμημάτων βάζοντας ενώπιον μας τα προβλήματά μας, κόντρα στη λογική του συμβιβασμού, της αδράνειας και της απογοήτευσης!!!
